எங்கள் வாழ்வும் வளமும் மங்காத தமிழ் என்று முழங்கு சங்கே! என்று பாடிய எங்கள் புரட்சிக் கவிஞனின் பிள்ளைகள் நாங்கள். நெற்றிக் கண்ணைத் திறப்பினும் குற்றம் குற்றமே! என்று சொன்னவன் எங்கள் முப்பாட்டன். ஆத்திசூடியும் கொன்றை வேந்தனும் பாடியவள் எங்கள் ஔவைப் பாட்டி.

உலகம் போற்றும் பொதுமறையாம் திருக்குறளை பாடிவிட்டு கன்னியாகுமாரி கடற்கரையில் தலைநிமிர்ந்து நிற்பவன் எங்கள் பாட்டனார் வள்ளுவனார். இப்படிப்பட்ட பரம்பரையில் வந்த தமிழர்களாகிய நாங்கள் இன்று எத்தனையோ இழப்புகளுக்கு மத்தியிலும் தமிழர்கள் என்ற தனித்துவத்தை இழந்துவிடாது வழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம்.

உலகத்தில் நாம் தனித்துவம் மிக்க தமிழ் மொழியினை தாய் மொழியாய் பேசுவதால்தான் நாம் தமிழர்கள் என்று எம்மை அடையாளப் படுத்திக்கொள்கின்றோம். ஆனால் நாளைய சந்ததிகள் நாம் தமிழர்கள் என்ற தனித்துவத்தினை இழந்தவர்களாய் மாறிவிடுவார்களா? என்ற அச்சம் தமிழை நேசிக்கும் எத்தனையோ அறிஞர்கள் மனதிலே ஒரு கவலையினையும் ஆதங்கத்தினையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது.

இதற்கான காரணம் சமத்துவம், சமநீதி அகிம்சை என்றெல்லாம் தங்களை அடையாளமிட்டுக்கொள்ளும் எத்தனையோ நாடுகள் ஈழத்தமிழர்களுக்கு ஒரு மாபெரும் துரோகத்தினை இழைத்துவிட்டு இன்று தமது ஆதங்கத்தினையும் வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறனர்.

மாங்கனித் தீவுக்குள் தமிழர்களை மந்தைகளாக நினைத்து சிங்களப் பேரினவாதம் ஒதுக்கித் தள்ளியபோது ஏற்பட்ட எதிர்வலைகளால் சிங்கள மேலாதிக்கம் பயங்கரவாதிகளாய் தமிழர்களை சித்தரித்து கொலை வெறியாட்டம் போட்டு உலகத்தின் ஒட்டுமொத்த சக்திகளையும் ஒன்றாய் இணைத்து முள்ளிவாய்க்காலை இரத்த வாய்க்காலாக்கி அதிலே
புத்தனை குளிப்பாட்டி கொண்டாட்டம் போட்டு இன்று ஐந்து ஆண்டுகள் ஆகின்றது.

யுத்தம் முடிந்து தமிழர்களின் ஆயுதப் போராட்டத்திற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கப்பட்டு ஒட்டுமொத்த இலங்கைத்தீவும் சிங்கள ஆட்சியாளர் முற்றுகைக்குள். ஆனால் இன்றும் தமிழர்கள் மீதான இன அழிப்பு தொடர்ந்துகொண்டே இருப்பதை அண்மித்த நாட்கள் நடைபெற்றுவரும் நிகழ்வுகள் நினைவுபடுத்தும்.

ஒருவன் ஆங்கிலம் பேசினால் அவன் ஆங்கிலேயன். பிரஞ்சு பேசினால் அவன் பிரஞ்சுக்காரன். சிங்களம் பேசினால் சிங்களவன். அரபு பேசினால் அவன் அரேபியன் என்று தமது மொழியினை வைத்தே தமது இனத்துக்கான அடையாளத்தை உலகத்தில் அதிகமான இனத்தவர்கள் உறுதிப்படுத்துகின்றனர்.

அதேபோல தமிழ் பேசுவதினால் தான் இன்று நாம் தமிழர்கள். தமிழ் என்பது ஒரு தனித்துவமான மொழி இதைபேசும் தமிழர்கள் கலையிலும் கலாசாரத்திலும் கல்வியிலும் சிறப்பான தன்மையினையும் தனித்துவத்தினையும் கொண்டவர்கள். தமிழ் என்ற மொழியோடு தனித்துவம்மிக்க ஒரு கலாசாரமும் பண்பாடும் உள்ளது என்பதை உலகமும் இலங்கையின் ஆட்சிபீடத்தில் இருந்த அத்தனை ஆட்சியாளர்களும் அறிந்த ஒன்று.

இலங்கைத்தீவில் மேலைத்தேய ஆட்சியாளர்களின் காலத்திலும் சரி பிரித்தானியா வெளியேறியதன் பிற்படும் சரி, தமிழர்கள் கல்வி, கலை, கலாசாரம், அரசியல் போராற்றல் என்று அத்தனை துறையிலும் சிறந்து விளங்கியமை சிங்கள மேலாதிக்கத்தை எரிச்சலூட்டிக் கொண்டே இருந்தது நிதர்சனம்.

1956ஆம் ஆண்டு தனிச்சிங்கள சட்டத்தினை அமுல்படுத்தி தனது சினத்தினை சிறிது குறைத்துக் கொண்ட சிங்களப் பேரினவாதம் தொடர்ந்து செய்த படுகொலைகள் எத்தனையோ?

1970இல் ஆட்சிபீடம் ஏறிய சிறீமா அசராங்கம் பல்கலைக்களகத்துக்கான தரப்படுத்தலில் தமிழ் மாணவர்களை ஒதுக்கி, தமிழ் மாணவர்களை ஆயுதப் போராட்டத்துக்குள் தள்ளியமை இங்கே குறிப்பிடத்தக்க விடயம். ஆனால் இன்று தமிழர்கள்மீது நேரடியான தாக்குதலை எந்தக்கோணத்திலிருந்தும் நடாத்த முடியாதவர்களாய் பேரினவாதிகளும் போர் வெறியர்களும் சர்வதேசத்தின் கண்காணிப்புக்குள்ளே அகப்பட்டுகொண்டுள்ளது. ஆனாலும் அதன் சீற்றமும் இரத்ததாகமும் அடங்கவில்லை.

தமிழர்களை அழிக்க முடியாத பேரினவாதம் தமிழினத்தின் ஆணிவேரான தமிழ் மொழியினை அழித்து நாளைய சந்ததியினரை தமிழர்கள் என்ற அடையாளமற்றவர்களாய்
மாற்றிவிடுவதற்கான எத்தனையோ இழிவான செயல்களை செய்துகொண்டிருக்கின்றது. இதனை எத்தனையோ செயற்பாடுகளினூடாக வெளிசமிட்டுக் காட்டிக் கொண்டிருக்கின்றது.

அதன் ஆரம்ப கட்டமாக பாடசாலை நூல்களில் எழுத்துப் பிழைகள், தமிழ் எழுத்துப் பிழைகளுடன் எத்தனையோ பெயர்ப்பலகைகள் ஊர்களின் பெயர்கள் என்று தொடங்கி அடுத்தகட்டமாக அரசசார்பான சில நாளேடுகளில் தமிழ் எழுத்துப் பிழைகளை நாளாந்தம் பிரசுரித்து இறுதியில் பாடசாலை மாணவர்களுக்கான கல்வி நூல்களையும் எழுத்துப் பிழைகளுடன் விநியோகித்து ஒரு மாபெரும் மொழிக் கொலையினை மேற்கொண்டு வருகின்றது.

இன்றய ஆட்சிபீடம். ஒரு எழுத்து இரண்டு எழுத்துக்கள் பிழை என்பது சாதாரண விடயம் என்று சிலர் நினைக்கலாம் ஆனால் அதுவே நாளை மாபெரும் தாக்கத்தினை எற்படுத்திவிடும்.

சாதாரணமாக மாணவர்கள் மொழியையும் மொழியாற்றலையும் கல்வியினையும் கலாசாரத்தினையும் இன்னும் எத்தனையோ பழக்க வழக்கங்களையும் பாடசாலைகளில் இருந்தே கற்றுக்கொள்கின்றனர். பாடசாலைகள் என்பது நாட்டின் ஒவ்வெரு தூண்களையும் செதுக்கி நாளைய தேசத்தை தாங்கி நிற்கும் வல்லமையினை கொடுக்கின்றது.

எனவே பாடசாலை நூல்களில் இவ்வாறான எழுத்துப்பிழைகள் என்பது மன்னிக்க முடியாத குற்றம் என்றே கூறலாம் காரணம் தம்மிடத்தே எழும் சந்தேகங்களையும்
தமக்குத் தெரியாதவற்றினையும் மாணவர்கள் பாடசாலை நூல்களினூடாகத்தான் அறிந்து கொள்கின்றனர்.

இவ்வாறான கல்வி நூல்களில் எழுத்துப்பிழை என்பது தமிழ் மாணவர்களது மொழி அறிவினை எவளவு பாதிக்கும் என்பது சாதாரனவிடயமாக எடுத்துக் கொள்ள முடியாது. ஆதாரம் தமிழே! வெல்லும் என்ற கதையில் தமிழை கொன்றது யார்?

தரம் எட்டு தமிழ்மொழியும் இலக்கியமும் என்ற நூலில் தமிழே வெல்லும் என்ற ஒரு வரலாற்று கதை அதில் போரிழைப்பு பெருழிழைப்பு என்று தவறாக உள்ளது.

எத்தனையோ தமிழ் ஆசிரியர்கள் கல்விமான்கள் என்று இருந்தும் யாருமே இவ்வாறன பிழைகளை கண்டுகொள்ளாமல் போனது வேதனையான விடயம். கற்பிற்கும்போது
எத்தனை ஆசிரியர்கள் இதைத் தவறு என்று சொல்லியிருப்பார்கள். இவ்வாறான பிழைகளுடன் படசாலை நூல்கள் வெளியிடும்போது அதனை புறக்கணித்து உடனடியாக சம்மந்தப்பட்டவர்களுக்கு தெரியப்படுத்தி அதை சீர் செய்யும் நடவடிக்கைகளில் யாருமே ஈடுபடவில்லை.

பாடசாலைக்கான கல்விநூல்கள் கல்வித் திணைக்களத்தினால் வெளியிடும்போது எத்தனை அரச பணியாளர்கள் அதனை ஆய்வு செய்பவர்கள் இவ்வாறான பிழைகள் யார் கண்களுக்கும் தென்படாமல்போனது எவ்வாறு அல்லது வேண்டுமென்றே இவற்றை கண்டுகொள்ளவில்லையா?என்பது நிச்சயமாக சந்தேகமான விடயம். காரணம் எத்தனையோ அதிகாரிகள் கல்வித்திணைக்களத்தில் கடமையாற்றுகின்றனர் யார் கண்ணிலுமே இது தென்படவில்லையா?

ஒருவன் ஒரு பிழையினை செய்யும்போது அது பிழை என்று இன்னொருவன் எடுத்துக்கூறமுடியும். ஆனால் ஒரு சந்ததியினையே பிழையான பாதைக்குள் தள்ளிவிட்டால் நாளை அதை சீர்செய்வதற்கு இயலாமல் போய்விடும்.

அடுத்து தரம் ஒன்று மாணவர்களுக்கான புத்தகங்களிலே எத்தனை பிழைகள் முயல் என்பது “மூயல்", பூனை என்பது புனை, பாய்க்கப்பல் என்பது பாய்க் அப்பல் இன்னும் எத்தனையோ எழுத்துப் பிழைகள் இதை எழுத்துப் பிழைகள் என்பதைவிட எழுத்துக் கொலைகள் என்றே கூறலாம்.

நாளைய சரித்திரங்களாய் மாறும் எங்கள் மாணவ சமுதாயத்தின் அறிவுக்கு ஆகாரமாகும் கல்வி நூல்களிலே இவ்வாறான பிழைகளை அனுமதிக்க முடியாது. எதிரில் நிற்பவன் சிவன் என்று தெரிந்தும் நெற்றிக் கண்ணைத் திறந்தால் என்ன குற்றம் குற்றமே என்று சொன்ன நக்கீரனது பரம்பரையல்லவா நாங்கள்.

பாடசாலை நூல்கள் விநியோகிக்கப்படும்போது அதை மாணவர்கள் கைகளிலே கொடுக்கமுன்னே அதை நன்கு சரிபார்த்து, அதன் பின்னர் அதை மாணவர்களிடம் கொடுங்கள். எனது கண்களில் பட்ட சில நூல்களில் எழுத்துப் பிழைகளுடன் பிரசுரிக்கப்படும்போது, இன்னும் எத்தனை நூல்களில் இந்த தவறுகள் இருக்குமென்பதை ஆராய்ந்து பாருங்கள்.

தரம் ஆறாம் வகுப்பு மாணவன் ஒருவரின் வினாத்தாளிலே சூறாவளி, புயல் போன்ற அனர்த்தங்கள் நிகழும்போது எங்களை எவ்வாறு பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று ஒருகேள்வி. அதற்கான பதிலாக அந்த மாணவன் எழுதியது இதுதான்.

 “முதலில் அடையாள அட்டையினை எடுக்க வேண்டும். நிவாரண காட் எடுக்க வேண்டும். வங்கருக்குள் அல்லது பெரிய மரத்துக்கடியில் ஒழிந்து கொள்ள வேண்டும். மிக மிக வேதனையான பதில் அவனை அழைத்தபோது இறுதி யுத்தம் வரை முள்ளிவாய்க்காலில் இருந்து மீண்டு வந்ததாக கூறினான்.

கேட்கப்பட்ட கேள்விக்கு எதிர்மாறான பதிலை அவன் எழுதியிருந்தபோதும் மனச்சாட்சி அதற்கு பிழை என்று சொல்வதற்கு தயங்கினாலும் வேதனையுடன் அதற்கு பிழை என்று அடையாளம் இட்டேன். இவ்வாறு ஒரு ஆசிரியர் மிகவும் அண்மையில் வேதனையுடன் இதை கூறினார்.

உண்ன்மையிலே இந்த கொடியபோரின் வடுக்களை இன்னும் அந்த பிஞ்சு உள்ளங்கள் மறக்கவில்லை. மறக்கவும் மாட்டார்கள். தரம் ஆறாம் ஆண்டிற்கான நூலில் உறவுமுறைகள் அக்கா, அண்ணா, அப்பா, அம்மா, அண்ணா தம்பி, மாமா, மாமி, பாட்டன், பாட்டி தமிழிலே இல்லாத உறவுமுறைகள் எல்லாம் மாணவர்களுக்கு போதிக்கப்பட வேண்டிய கட்டாயம் என்ன?

ஆத்திசூடி புதிய ஆத்திசூடியானது எப்போது யாரால்?

ஔவைப்பாட்டியார் ஆயிரம் வருடம்முன்னே சொன்ன ஆத்திசூடி ஓலைச்சுவடுகளில் அழிந்துவிடாது தமிழன் வீட்டுப் பிள்ளைகளை சென்றடைந்து அச்சுகளிலும் கணணிகளிலும் ஒளிவீசிக் கொண்டிருக்கும்போது புதிய ஆத்திசூடி என்று நெருப்புத் தமிழன் பாரதியாரின் அச்சம் தவிர் என்ற பாடல் வரிகளை எமது பிள்ளைகளுக்கு சொல்லிக் கொடுக்கும்படி சொன்னது யார்?

அதன் நோக்கம் என்ன ஆயிரம் வருடம் கடந்த போதும் அறம் செய்ய விரும்பு ஆறுவது சினம் என்று சொன்ன ஔவையாரின் ஆத்திசூடியினை பழமைப்படுத்த நினைப்பது ஏன் இவ்வாறு தொடர்ந்து சென்றால் ஆத்திசூடியினை எழுதியவர் யார் என்று நாம் கேள்வி கேட்டால் பாரதியார் என்றுதான் பதில்வரும்.

நாளை அதுவே நிஜமாக்கப்படும் இன்று நிழல்களாக இருக்கும் தவறுகளை நாம் திருத்தி அமைக்காவிட்டால் நாளை இன்னொரு சந்ததி ஆத்திசூடியை மகிந்த தேரர் எழுதினார் என்று சொன்னாலும் ஆச்சரியமில்லை.

கல்வித் திணைக்களமே! தமிழ் மாணவர்களை மந்தப்படுத்த நினைக்கின்றாயா? ஆசிரியர்களே! கல்வித்துறை சார்ந்தவர்களே!

பதில் சொல்லுங்கள் நாளைய சமுதாயம் தமிழை மறந்து தன்மானத்தை இழந்து தமிழர்கள் என்ற அடையாழத்தை இழந்து வாழவேண்டுமா?

அன்று தமிழ் எழுத்துக்களுடன் இருந்த வடமொழி எழுத்துக்களை களையெடுத்தோம் ஆனால் இன்று தமிழ் எழுத்துக்களை அறுவடை செய்வதற்கு தமிழ்மொழி பழமையாகிப் போனதா? என்றுமே தமிழுக்கு பதினெட்டு வயது. அவள் பருவ மங்கை என்று கவிஞர்கள் வர்ணிப்பார்கள் ஆனால் ஆத்திசூடி புதிய ஆத்திசூடி என்று மாறியது எப்போது? அதை பாடியவர் யார்? சம்மந்தப்பட்டவர்களே! கல்வித்துறை சார்ந்தவர்களே பதில்கூற முடியுமா?

மூடநம்பிக்கைக்குள் தள்ளப்படும் மாணவர்கள்

காகம் ஏன் கறூப்பு? யாரால் இதற்கு பதில் சொல்ல முடியும் தமிழர் பண்பட்டிலே தமிழர் வரலாற்றிலே வியக்கத்தக்க எத்தனையோ விடயங்கள் வரலாற்றிலே உள்ளன. அவற்றை எல்லாம் பாடசாலை நூல்களிலே அச்சிட்டு அதை கற்பித்து மாணவர்களை நல்ல புத்திஜீவிகளாக்கப்பட வேண்டிய கல்லூரிகளிலே மூடநம்பிக்கைகளான கதைகளும் புனைகதைகளும் போதிக்கப்பட வேண்டிய கட்டாயம் என்ன காகம் ஏன் கறுப்பானது நாய் ஏன் சண்டை போடுகின்றது.

இன்னும் எத்தனையோ அறிவியலுக்கு ஒவ்வாத விடயங்களை பாடப்புத்தகத்தில் பாடங்களாக்கி அதற்கு நேரத்தை வீணடித்து ஒரு புத்தியை மந்தப்படுத்தும் செயற்பாட்டினை கல்வித் திணைக்களம் தமிழ் மாணவர்கள் மீது திணித்துள்ளது.

மூடநம்பிக்கைகளுக்கும் புனைகதைகளுக்கும் முற்றுப் புள்ளிவைக்க வேண்டிய கல்லூரிகளிலே அதை கற்பித்தல் என்பது மிகவும் மோசமான எதிர்கலாத்தை உருவாக்கும் இவ்வாறன கதைகளை பிரசுரிப்பதற்கு செலவிடப்படும் பக்கங்களிலே ஏன் நல்ல அறிவான வரலாற்றுச் செய்திகளை பிரசுரிக்க முடியாது?

கவர்ச்சி உடைகளாகும் கல்லூரி சீருடைகள்

ஒழுக்கத்தினையும் கலாசாரத்தினையும் மாணவர்கள் கல்லூரிகளில் இருந்துதான் கற்றுக் கொள்கின்றார்கள் நடை உடை பாவனை என்று அத்தனையும் அங்கே கற்பிக்கப்படுகின்றது. ஆனால் இன்று பாடசாலை சீருடைகளையும் கவர்ச்சி உடை போன்ற சாயலிலே மாணவர்கள் அணியத் தொடங்கியுள்ளனர்.

அதை கல்லூரி நிர்வாகமோ அல்லது அதிபர் ஆசிரியர்களோ ஏன் கண்டுகொள்வதில்லை. இன்று அதிகமான பெண் பிள்ளைகள் முழங்கால் வரைக்கும் வெள்ளைச் சட்டையினை அணிந்து செல்வதை காணக்கூடியதாக உள்ளது.

இது தேவையற்ற விடயம் என்று சிலர் கருதலாம் ஆனால் முன்னர் கல்லூரிகளில் மாணவர்கள் உடற்பயிற்சி முடிந்து வகுப்பறைகளுக்கு செல்லும்போது அல்லது பாடசாலை பிரதான வாசலுகுள் நுளையும்போது குட்டையான சட்டைஅணிந்து யாரும் மாணவர்கள் வருகைதந்தால் ஆசிரியர்கள் கண்டிப்பார்கள்.

ஆனால் இன்று அதிகமான பெண்பிள்ளைகள் முழங்களைவிட சற்று உயர்ந்த குட்டையான சட்டையினையே அணிந்து செல்கின்றனர். இது வேதனையான விடயம்.

எமது கலாசாரத்திற்கு ஒவ்வாத விடயம் கல்லூரிகளிலே ஒழுக்கசீலர்களாக விளங்கும் மாணவர்களே இவாறு ஆடைகள் அணியும்போது கல்லூரிகளை விட்டு வெளியேறிய பிற்பாடு அவர்களின் ஆடைகுறைப்பு இன்னும் சற்று முன்னேற்றமைடைந்து காணப்படும். எனவே கலாச்சாரதினை கற்பிக்கவேண்டிய கல்ல்லூரிகள் இவாறன செயற்பாடுகளுக்கு அனுமதியளிக்ககூடாது.

அடுத்து வடக்கு கிழக்கை பொறுத்தவரை அரச பாடசாலைகள் அதிகமானது தமிழ்ப் பாடசலைகளே ஆனால் பாடசாலையின் பிரதான நுளைவாசலில் தமிழின் படாசாலையின் பெயர்கள் பொறிக்கப்படுவதில்லை ஆங்கிலத்தில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது.

இது கண்டிக்கப்பட வேண்டிய விடயம் காரணம் யாழ்ப்பாணத்தை பொறுத்தவரை அதிகமாக தமிழ் மாணவர்கள் உள்ளனர். அரச பாடசாலைகள் அதிகமானது தமிழ்ப் பாடசாலைகள் ஆனால் தமிழ் மொழிக்குரிய முக்கியத்துவத்தினை கொடுக்காது சில கல்லூரியின் அதிபர் அதன் நிர்வாகத்தினர் ஆங்கிலத்தில் கல்லூரியின் பெயர்களை எழுதி விடுகின்றனர் ஆங்கிலம் பொது மொழி என்று இதற்கு இவர்கள் காரணம் கூருகின்றனர்.

மொழியாற்றலையும் இன உணர்வையும் மொழிக்குரிய முக்கியத்துவத்தினையும் கற்றுக்கொடுக்க வேண்டிய கல்லூரிகளிலே தமிழ்மொழி புறக்கணிக்கப்பட்டால் அங்கே கல்விகற்கும் மாணவர்கள் நிலை எவ்வாறிருக்கும்?

அடுத்து அதிகமான கல்லூரிகளில் ஏழு மணிவரைக்கும் பெண் பிள்ளைகள், ஆண் பிள்ளைகள் தனித்தனியே விளையாட்டுகளிலும் பயிற்சிகளிலும் ஈடுபடுகின்றனர.

நல்ல விடயம்தான் ஆனால் அவர்களுக்கு பொறுப்பான ஆரிரியர்கள். அங்கே இருப்பதில்லை மாணவர்கள் ஏழுமணிவரைக்கும் தனித்தனியே ஒவ்வெருத்தராக வெளியேறிச் செல்வதை பிரதான வாசலில் நிற்கும்போது காணக்கூடியதாக உள்ளது.

இது அபாயகரமானது காரணம் இன்று எத்தனையோ சம்பவங்கள் சிறுவர் துஸ்பிரயோகம் பாலியல் வன்கொடுக்மை என தாண்டவம் ஆடுகின்றது. இவ்வாறு கட்டுப்பாடுகள் ஏதும் இல்லாது மாணவர்கள் மாலை நேரங்களில் கல்லூரிகளில் நடமாடுவது சிலநேரங்களில் தவறுகள் சிலவற்றுக்கு அடித்தளமாய் அமையக்கூடும்.

எனவே சம்மந்தப்பட்ட ஆசிரியர்கள் இல்லாதபோது மாணவர்களை கல்லூரி நேரம் ஆல்லாத வேளைகளில் அனுமதிகக்கூடாது இதை ஒரு முன்னெச்சரிக்கையான விடயமாக எடுத்திக் கொள்ளலாம்.

தமிழ் கல்லூரிகள் எல்லாம் தமிழ் மொழிக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்க வேண்டும் தமிழர் கலாசாரத்திற்கும் பண்பாட்டுப் பெருமைக்கு ஒப்பான மாணவர்களை வளர்த்து எடுக்க வேண்டும் சிறந்த கல்வியினை புகட்டி நாளைய தலைவர்களை உருவாக்கித் தரவேண்டும்.

கல்வித்துறை சார்ந்தவர்கள் அனைவருமே இதனை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும் நாங்கள் தமிழர்கள் என்ற தனித்துவத்தினை மனதில் நிறுத்தி செயற்பட வேண்டும்.

ஆதித்தன்
sankilijan@gmail.com